De ontwikkeling van het Taijiwuxigong-systeem
Naar aanleiding van zijn eerste waarnemingen wilde dr. Shen vooral begrijpen waarom sommige studenten heel vlug
spontane bewegingen kregen en anderen niet. Ook wilde hij weten waarom de spontane beweging zo’n grote invloed had
op hun gezondheid. Omdat zijn groep heel snel aangroeide, kon hij naar believen experimenteren.
Zo liet hij 64 verschillende houdingen beoefenen door evenzoveel groepen studenten. Op deze manier ontdekte hij dat
zijn studenten de beste resultaten kregen als de schouders en ellebogen werden opengestrekt en de handen een beetje
zijwaarts werden geduwd. Deze houding noemde hij de 'Wuxi-stand'. Bovendien merkte hij dat zijn studenten nog betere
resultaten en ook sterkere spontane bewegingen kregen wanneer ze de Wuxi-stand afwisselden met de 'Wuxi-gong' of de
‘vijf gewrichtsademhalingen’.
Ook studenten uit andere oefengroepen kwamen dr. Shens lessen volgen. Zij bleven echter vasthouden aan hun gewoonte om de
qi in het lichaam op te sparen en de bewegingen met een binnenwaartse richting uit te voeren. Bij deze mensen traden vaak
negatieve bijwerkingen op.
Dr. Shen probeerde zijn bevindingen te verklaren met theorieën uit de acupunctuur. Doordat de gewrichten tijdens
de oefeningen in verschillende richtingen worden opengestrekt worden de meridianen in de ledematen gestimuleerd. Dit
vergemakkelijkt de uitstroom van negatieve elementen uit het lichaam. Doordat de meridianen verbonden zijn met de
verschillende organen verbetert ook de stofwisseling van de organen.
Later vond dr. Shen een meer wetenschappelijke verklaring. De oefeningen brengen het lichaamsvocht in beweging, eerst
op cellulair niveau en dan op intramusculair niveau. Hierdoor worden de negatieve elementen mee afgevoerd. Dr. Shen
benadrukt tegenwoordig steeds dat de Wuxi-stand moet worden afgewisseld met de Wuxi-Daoyin en dat alle oefeningen steeds
een uitwaartse richting moeten hebben. Dit laatste werd hem nog eens extra duidelijk toen hem gevraagd werd om abnormale
reacties bij beoefenaars van naar binnen gerichte Qigong te behandelen. Hier bleek nogmaals dat naar binnen gerichte
oefeningen negatieve effecten teweegbrengen.
Dr. Shen stelde vast dat veel mensen enorme vermoeidheid vasthouden in de rug. Om dit te verhelpen ontwierp hij de
'staande buiging' (hemel-aarde Daoyin) als beginoefening. Sinds hij in Europa les geeft, besefte hij echter dat westerse
beoefenaars meer voorkeur hebben voor ontspanningsoefeningen, vooral vegetariërs en beoefenaars van meditatie. De
eersten hebben vaak niet voldoende veerkracht in de rug om het lichaam te dragen. Om deze reden voegde hij ook
ligoefeningen toe aan zijn oefensysteem. Omdat ook ligoefeningen spontane bewegingen kunnen opwekken zijn deze erg
populair.
|